Ο Norman Zinberg ήταν Αμερικανός ψυχαναλυτής και ψυχίατρος στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ και στο Νοσοκομείο Cambridge. Δίδαξε επίσης στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και στην Ιατρική Σχολή του Ταφτς. Η έρευνα του για τον εθισμό επηρέασε σημαντικά τα σημερινά κλινικά μοντέλα και το έργο των ειδικών στη θεραπεία του εθισμού.
Το βιβλίο του Drug, Set, and Setting: The Basis for Controlled Intoxicant Use εξηγεί με δεδομένα και μελέτες περιπτώσεων, γιατί η σχέση των ανθρώπων με τη χρήση ναρκωτικών μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τον τύπο του ναρκωτικού, τη νοοτροπία τους και το κοινωνικό περιβάλλον. Μια από τις πρώτες μελέτες του στον τομέα αυτό αφορούσε έναν αριθμό Αμερικανών στρατιωτών, που εθίστηκαν στην ηρωίνη κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ και μετά την επιστροφή τους στις ΗΠΑ, η χρήση τους ουσιαστικά σταμάτησε. Το έργο του διαψεύδει την ιδέα ότι ορισμένοι άνθρωποι έχουν «εθιστικές προσωπικότητες» ενώ άλλοι όχι.
Ο Howard Shaffer, συνάδελφός του στο Χάρβαρντ και στο νοσοκομείο του Κέιμπριτζ, δήλωσε για τον Zinberg: «Είχε αξιοσημείωτη επίδραση στην κατανόησή μας ότι οι επιδράσεις των φαρμάκων δεν είναι απλώς συνέπεια της βιοχημείας. Έδειξε ότι οι προσδοκίες ενός ατόμου, το ψυχολογικό του υπόβαθρο και το κοινωνικό του περιβάλλον αλληλεπιδρούν, για να παράξουν τα αποτελέσματα στη συμπεριφορά που παρατηρούμε. Ο Zinberg μας βοήθησε να εξηγήσουμε γιατί ένα εθιστικό φάρμακο επηρεάζει ένα άτομο διαφορετικά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και πώς επηρεάζει διάφορους ανθρώπους με διαφορετικούς τρόπους».
